cozdukce birseyleri caninin acisi gecmiyor.
bildigin ve anladigin icin icin rahat oluyor ama uzuntunu almiyor bu senin.
anliyorsun.
belki bir yerden sonra tum dediklerin bos geliyor.
ne kadar bilgelesirsen o kadar yalniz kalirsin.
o hesap anlasan da bu kendinde durgunluk yaratiyor.
bunu icinde cozmen gerekiyor.
simdi o evredeyim.
karmasadan uzakta icimde aciga cikmis bir suru seyle hayata tekrar bekiyorum.
belki cok acik konusup kirici oluyorum en yakinlarima .
hep en yakinlar daha cok kirilir ama degil mi?
bu tezattayim ben hep:
birgun hersey bitecek senin icin ve cevrendekiler icin.
a) kendi hayatini yasa
b) birgun onlar olmayacak o zaman onlarla yasa, kirma onlari.
sanirim onlari da kirmadan kendi hayatini yasamalisin.
yolumu bulmam lazim.
No comments:
Post a Comment