ben bana karismis yasamima devam ediyorum son gunlerde.
bir yanim durmaksizin dusunmeye calisiyor.
diger yanim debelenmeyi kesmis durumda.
bir yanim beni icimde yasadigim toplumun icinde uyumlu bir sekilde yasamam icin motive ediyor.
diger yanim bosver sana ne insanlardan diyor.
ne oldugunu anlayabilmis degilim.
sersem gibiyim tam olarak.
insanlarin bazilari sen sakrak hayatlarina devam ediyorlar.
ben ise yasam,bu yasamdaki sorumluluklarim vs. derken kaybolup gidiyorum.
Ne istedigimi bilmiyorum ve anlasilmiyorum maalesef.
sadece su an yaptigim seye uyum sagliyorum,gunler geciyor.
Omrum geciyor.
Bazen kitaplarin buyusune kapilmak istiyorum,eni konu herseyi birakip.
Kendimi hasta gibi hissediyorum,sanki bir rahatsizligim var. Beni tikayan,onume gecen. Bir engelim var sanki.
Belki de en buyuk engel ben'imdir.
Okusam yazsam ne olacak diyorum?
Bir ton soz cikmis agizdan konmus kagida. Bir suru dusunce...
Daha evvel bu yasamdan anladigini ifade etmek,kaydetmek cok onemliydi ama su an ne onemli degil cok farkinda degilim.
sadece sevdiklerim onemli bundan eminim.
Su anda calisiyorum,calisip isini duzgun yapip mutlu olmak. Peki sonrasinda ne yapacagini bilememek,keyif alamamak
hicbir seyden.
ben bilmiyorum keyif almayi,kim bilir belki de yasamayi.
