aklımdakileri yansıtıyordu tamamen:
Artık sadece yazıyorum;sadakatle sevmeyi sürdürebileceğim tek değer yazmak.Hafızamın oyunlarına yenik düşsem de yazdıklarımın hangi limana ait gemiler olduklarını kestirememenin acısıyla geceler boyu terlesem de, tıpkı buradaki incir ağaçlarının birbirine benzerliği gibi ikiz ruhlu metinlerin gel gitinde boğulsam da, benden önceki yaşamların bir karbon kopyası olmaktan öteye gidemesem de yazmaya, bitmesini istediğim güne kadar da yaşamaya devam edeceğim.
(Yekta Kopan'ın Karbon Kopya adlı kitaptaki Sevgili Kardeşim... öyküsünden)
