Bir dus hersey . Tum bu hayat. Ne kaar algilayabiliyorsan ne kadar yasiyorsan hayat senin icin o kadar. Ne gorebiliyorsan o. Bir filme gitsen ne kadar algilayabiliyorsan o filmden sadece o kadarini gorebilirsin ya da birak ne kadr algilayabildigini gozunde hangi gozluk varsa karsindaki sana baska sey gostermek istese de sen sadece o kadarini gorebilirsin.
Keyiflerimi biriktirmek istiyorum, basima gelmedik tum kotu seylerden oturu sukrederken ayni zamanda durup dusundugumde beni mutlu eden ayrintilarin daim olabilmesi icin neler yapmam gerekiyor diye dusunuyorum.
ve derken rutinde devam eden hayat bizi cagirir, sorumluluklarimizi hatirlatir. Kafanda bir suru hayal sen aslinda oradaki sen degilsindir. Yapmak istedigin bir suru sey kafanda baska bir yerdesindir.
Vaktin olsa kafandaki herseyi yapacak misindir,belli degil. Ama bir umut yapabilirim dusuncesi ile devam edersin hayata.
An olur inancin kabarir an olur duraksarsin. Tam tramplenin ortasina gelmis bir yuzucuymuscesine tereddut edersin, " atlasam mi ki?" dersin.
Atla hadi durma !!! Hayata orta yerinden dal. Sen var ettigin surece orada,sadece seni beklior.
Tum kabul edilenlerden ,tum onaylananlardan uzak. Hicbirseyi umursamadan sadece kendi isteklerin ve sevdiginle birlikte birseyleri yasamak.
Neden durdugumu anlamiyorum. O kadar cok seye bagliyiz ki. Sanki dort bir yanimizdan iplerle bir duvara tutturulmus gibiyiz. Bosta kalan bir uc yok. Oysa tum bu halat kalinligindaki ipler kendi kafamizda. Gercekten engeli olan insanlar bile bu engelleri asabilirken biz neden oldugumuz yerde kalip sayikliyoruz ki? Sanirim bu hayatta tahammul edemedigim seylerden biri bu. Hani sirala denilse bu kesinlikle o siranin icinde olur. Imkanin varsa sonuna kadar kullan. Uret ve harekete gec. Sadece bu motive ahl yazida kaliyor. Yapilan seyler ise beklenilenin altinda. Yuksek beklenti mi var diye soracak olursak eger beklentin yuksek olmasa varacagin nokta istedigin yer olamaz.
**ben boyle guzelim falan filan
