ve simdi

Ne kadar zor çiğ ile örtülmüş kalbimle hayata tutunmak ve keyfimi hic bir seyin kacırmamasını saglamak.

Herseyi insanların dedigine uydurmaya calisarak yasıyorum.

Ailemle olan iliskim de derin yaralar var.

Gecmis solugunu ensemden eksik etmiyor.

Bir yandan anlatamadıgım icimde cıg gibi buyuyen sorunlar.

Tam hallettim derken tekrar hortlayan meseleler.

Kendimi tam olarak kimseye anlatamama hali.

Suskunluk ve sonra cok buyuk kavga gurultuler.

Bunların arasında sıkısmıs kafam karısık bir haldeyim.

ve...

bu gun favori kelimem : bırakıyorum
bırakıyorum
bırakıyorum
bırakıyorum

ŞK

hayat ve tango

seninle tango yapmak istiyorum, los ısıklı hatta mumların yandıgı bir ortamda.
Bir de Bob Marley dinlerken dans etmek.

müzik

İcimde acılarım var yer yer ortaya cıkıyor.
Kendi icimde yolculuk yapmak istiyorum, diger seyler bana fazla geliyor, istegim olmuyor.
Muzigi duydugumda tuylerim urperiyor ve bambaska yerlere gidiyorum.
Tabii her dinledigim bende aynı etkiyi yaratmiyor.
Klasik muzik ya da buyuk bir duyarlılıkla bestelenmis muzik beni benden alıyor.
Sadece dinleyip gorduklerini anlatmak gerekiyor bazen.
Hic bir seyi umursamadan tüm gercekligi arkadndan birakarark.
Soguk bir kıs gunu yesil catilari olan evlerin bulundugu dar sokakarda saddece yalnızlıgımla yuruyorum.

sana

İcimde bir yerlerde hep sana yazacagim bir mektup var.
Yer yer kelimeler, cumleleri gozumun onunden geciyor.
Seninle olan seruvenimizden parcaları o anı yasıyormuscasına goruyorum, hissediyorum.
Zerre zarre hissediyorum sana olan duygularımı.
Tum hayatını bir kisiye adama fikri ne kadar kutsaldır, herseyin olarak o insanı benimsemek.
Varını yogunu,acını sevincini hic bir ard niyet olmaksızın onunla paylasmak.

unutmusum

bir konu daha, hep cok bakımlı, goz alıcı ve kadınsı mı olmak gerekir?
peki ya ben boyle degilsem?
cok ozenli değilsem?
o zaman ne olacak?

benim icin hayat

Bugun dusundugum birkac temel sey oldu.

İnsanların sadece konusmak ve vakit gecirmek icin yaptıkları konusmaların cok otesinde baska bir yerlerde olmak istiyorum.

Kendimle daha fazla basbasa kalmak sadece daha derinlemesine muhabbet edecegim bir kac oz insanla hayatımı gecirmek istiyorum.

Konusma duygu barındırmayınca, ‘o sunu dedi, bu bunu dedi.’ Konusmaları beni sonrasında rahatsız ediyor, hatta duruma gore o an bile rahatsiz ediyor.

Hayatımı daha farklı gecirmek, degerlendirmek istiyorum.

Bunun yanı sıra hayatın sarmallarını ozmek istiyorum. Uzun uzun belki cogu insanın basit ya da gereksiz gordugu bir konuda dusunmek istiyorum.

Hayatı, olumu, yasamayı dusunmek istiyorum.

Insanların tum gereksiz gurultusunden ve bos sozlerinden uzakta derinligin verdigi tadı yasamak istiyorum.

bugun

Bazen guzel olmak geliyor icimden, sadeec cok guzerl olmak.

Oyle olunca mı cok begenilirsin, sevilirsin?

Bazen herseyi bosverip icimdeki yarıgın icinden asagiya dogru korkusuzca ilerlemek geliyor.

Kimse ne de er diye dusunmeksizin sadece aklimdan estigi gibi yol almak.

Yollarını bilmedigim yerlerde dolanmak nasıll keyif veriyorsa yine yolunu bilmedigim bir yerlere meyletmek geliyor icimden.

Alısık olmadıgım ama guven de barındıran bir yola girmek.

Olmadigin bir senin içinde ne kadar yaşayabilirsin?

Bunca zamandır yaşıyorum ya da yaşamaya çalışıyorum.

Sozlerim hapsedildiğinde kendimi çok rahatsız hissediyorum.

Kendimi kılıf içinde tutmak istemiyorum.

Neysem o olmak ve kendimi yasamak istiyorum.

en uzun gunun ardından

Gercekten tum ruyalardan daha guzeldi.

İnsanın mırıldanmasının otesinde
Sadece varoldugunu hissetmek
Oncesinin sornasının olmamamsı
Uzuldugun herseyin ısık yılı kadar uzak olması
Belki sevinclerinin bile olmamasi
Anda kaybolmak belki de anda kendini bulmak
Karanlıktaki o ince ısıgın pesine gitmek istiyorum ama o kadar nadir kendini gosteriyor ki pesinden gitmek neredeyse imkansız oluyor

soru

sence bu hep boyle mi devam edecek?
sorumluluk omuzlarımda, dusunceler kafamı agırlastırıyor, hic dusunmesem bir dusunen cikar mi dersin?
duslerim baska ben baska yerdeyim.

duyuru

gizli okuyucum, kimliginizi aciklayiniz lutfen:)
bugun yeni yazilarim olacak bekleyiniz, bir de su fotograf isini halletsem cok iyi olacak:)

biraz pus biraz sis.

neden sebep?

bazen kendimi cok yalniz hissediyorum.

bugunlerde

Hayatta bir sıkıntın varsa ya da dunya gorusun belliyse ve digerlerinden farklıysa o zaman hayat daha zor olabiliyor.

Kendi derdini anlatman ve hayatını yasaman daha guc olabiliyor.

Ben beni yitirmek uzereyim.

Dusuncelerim oradan oraya savruluyor.

İnsan kendi kimligini, ne oldugunu , ne dusundugunu unutacak hale gelir mi?

Sadece zorda kaldigimizda mi kendi degerlerimizi hatirlariz.

Savunmak durumunda kaldigimizda mi degerlerimiz gun yuzune cikar.

Insan olarak bizi digerlerinden farkli kilan unsurlari her gecen gun sonuna kadar ifade etmeli miyiz?

Daha oncesinde su anad nasil hissedecegimi dusununce gerilirdim.

Simdi gergin degilim ama ne olacagini bilmiyorum.

Sanki lunaparkta icinde ne oldugu bilinmeyen bir tunele giriyor gibiyim, az sonra karsima ne cikacagini bilmiyorum.

Hayat nedir, bizi nereye goturur?

Kafam yine karisik. Ben beni bilmez haldeyim.

bu durumda

sevgilimle aynı blog yapısına sadık kalma romantikligi ve yesilinm bu tonunu cok sevmem blogun yapısına bu sekilde devam etmemem neden oluyor ama yenilik lazim oyle degil mi?
Bir de bu blogda neden hic fotograf yok?
Ben sanırım kendimle ilgili birseyleri paylaşmayı sevmiyorum sadece dusuncelerimi paylasmak hosuma gidiyor.

iste geldim burdayım

Bazen hayatında yeni yollar yaratmak senin elinde olabiliyor.
İçinden çıkılması mümkün olmayan yollarda kaybolabiliyorsun.
Girdiğin yol belayla ya da hos bir suprizle karşılaşmana neden olabilir.
Zaman zaman etrafımızda ya da uzağımızdaki birtakım taşları kaldırıp altlarına bakmak için can atıyoruz.
Artık altından ne çıkarsa o da bizim kısmetimiz oluyor.

Uzayacak gidecek, dallanacak bir yol olabilir ya da dusundugunden cok daha kısa suren karsına duvar çıkabilecek bir yol da olabilir.
Girdigin yolda karşılasacakların her zaman hosuna gitmeyebilir ama yine de o yolda gitme arzusu seni oraya goturur.

bıktım ve kayboldum

Yapamadıklarıma hayatım her gecen gun kısırlasıyor.

Su anda ne yapmak istedigime dair hicbirsey yok.

Salı aksamı cok kotuydum sevgilim gelince sırf geldi diye neselenip o sekilde davrandım.

Ne fark eder. Sonucta sen her durumda devamlı vız vız vız oten birisim.

Bir yere gitmek yok, degisik bir yerde farkli bir seyler yapmak yok, sadece gel git.

Peki nicin?

Bugun istifa et diyen insan seneye nasil gecinecegimizi soyleyemiyor bile.

Hersey cok basit de zorlastiran benim degil mi?

Kendimi her yandan kisitlanmis sinirlandirilmis hissediyorum.

son durumum

Neden boyle oldugumu bilmiyorum.

Bir şekilde pasifim. İçimde itici guc yok kesinlikle.

Durup beklemek ve atıl olmak beni ozetliyor ancak bicak kemige gelince birseyler yapıyorum.

Bir hedefim yok bu hayatta. Sadece durmak belki de. Dusununce yapmak istediklerim var ama harekete gecmek benim cok guc oluyor ya da gercekten yapmak istiyor muyum cok emin degilim.

Sanki tum gun bos bırakılsam oylece kalacakmisim gibi geliyor.

Sonrası yok su anda sadece durmak istiyorum. Durup kendimi algılamak ya da hic bir sey yapmamak belki de.

Gucum mu yok yoksa enerjim mi yok ondan emin degilim.

Kendim birseyleri baslatacak tetikleyecek halde degilim.

Hayat durmak icin degil sen dursan da gun olur gece olur, mevsimler doner. Zaman gecer.

Hic bir sey durmuyorken sen durmak istiyorsun.

Baska seyler yapmak istiyorken ve vaktin varken onları da yapmak istemedigini farkediyorsan bu cok acı geliyor bana.

Yazmak oylesce amacsizca ama o bile agir geliyor ve birsey yapmiyorsun cogu zaman.

Derdini bile anlatmiyorsun kağıda.

Onemli gelmiyor yaptiklarin, herkesin gecen zamana ayak uydurma cabasi cogu zaman gulunc geliyor. Bir sekilde kendimi eyliyoruz.

Durmak mi daha degerli ya da anlamli.

Ozume donuk bir sıkıntı bu.

Olmak ve olmamak arasinda.

Ölüm de değil bu. Hic olmamis olmak.

Hic olmamis olmak ister miydin?

Kaybolan ya da hic olmayan yasam tutukusu mudur?

Nedir eksik olan?