Huzur

Cok basit birsey belki.
Iste hersey yolundayken eksik olan sey,ta kendisi, huzur.

Sanirim bende yok ,hayir sanirim degil yok,biliyorum bende eksik olan sey huzur.

Hersey disaridan bu kadar iyi gozukurken bu denli saglikli bir arada gozukurken insan baska turlu nasil mutsuz olabilir?

Mutluluk diye kivranirken en basta huzuru aramam gerekiyor. Eksigim var. O tamamlanmadan olmayacak.

Ne huzursuz ,ne dar edilmis hayatlar vardir elbet. Benim bahsettigim bu degil. Cok basit seylerden tat alinabilecekken cok basit seylerden tadinizin kacmasi kastettigim.

Caninizin tak etmesi. Artik bir seylere katlanacak,susacak, alttan alacak halinizin kalmamasi.

Derler ya alttan al diye.

Acikliyorum suncacik omurumde benim artik alttan alacak halim kalmamis.

Herseyi icimde biriktirmekten o kadar sikildim ki.

Herkese susup kimseye ilismeden yasarken birilerinin size soyledigi en ufak laf artik batar hale geliyor. Tukenmis oluyorsunuz. Bu tukenme patlamalarla kendini belli ediyor. Bedeniniz ya icinizdeki se size alarm veriyor,"tamam,sinira geldin." diye ama biz anlamamakta israr ediyoruz.

Bu patlamalar genelde en yakinlariniza oluyor.

Minnet edeceginiz seyler varken artik o kadar dolmus ve tasmis oluyorsunuz ki minnet halinden sovme haline sert bir gecisle son buluyor.

Karsinizdakilerse anlamiyorlar,ne oldugunu.

Boyle olsa da olmasa da anlamiyorlar.

Paylasmak eksik.

Onyargilar kusatmis tum iliskileri. Karsinda kim var,dur bir onu anlayayim onyargisiz dinleyeyim,birsey mi demek istiyor acaba diye durup dusunen yok.

Ayni rutinin icinde bir saga bir sola . At sineye gecsin iki gun bak iyiyim ama iki gun daha gecsin cok kotusun . Sonra dusun dur yahu ben niye kotuyum simdi diye. Hic bir sey cozulmeden ici atila atila biriktiriyoruz sorunlarimizi. Hepsi bu.

Paylasim,iletisim,kucuk mutluluklar.

Dun gercekten eve gelirken her ne kadar gergin olsam da kendimi mutlu etmek ve birseylerin iyi olacagina inandigim icin birseyler yaptim. Sirf ailemle guzel seyler patlasmak. Bir aksamin sinirli saatlerini guzel gecirmek icin. Bu luks tabii. Tipki kucukken de kursagimda kalan diger mutluluklar gibi.

Sonunda anlasilmamak,bagirmaktan yipranmis bir bogaz ve sis gozler. Kirgin,ofkeli kalpler. Gecenin hesabi bu.

Olanlar yine bir yerlerde kalacak,ustunden gecilecek ,zaman gececek hic bir sey olmasa,kulak ardi edilecek.

Sadece tipki is hayatinda oldugu gibi o hafta yapilacak islerin paylasildigi bir ortam. Paylasimdan ve samimiyetten analsilan bu.Ustune bir de is ortamini aratmayan ignelemeler laf sokmalar yerli yersiz ve de ve de sevgi sozcugu adi altinda garip yersiz laflar,sorunca digerlerini tukettim demeler. Bende tuketmedin ya?! Baskasinda tuket bize de sevgi sozcugu yerine hakaret sozcukleri kalsin. Isteki insanlara yabanci dersin susarsin peki ya ailen?
Elbette yinelemekte fayda var bunlarin bile paylasilmadigi birbirlerinin geleceklerinin konusulmadigi aileler hatta cok trajik durumlarda olan aileler var ozellikle ulkemizde. Ama ben bunu beklemiyorum ailemden. Nasil oldu neden boyle beklentilere sahibim onu bilmiyorum ama ben artik sirf ailenin en kucugu(ki artik ailenin yeni uyeleri var,onlara bile boyle davranilmiyor) oldugum icin bu sekilde davranilip ustune siz karsi gelip kizginliginizi bildirdiginizde saygisizlikla suclanmak agrima gidiyor.
Yasim kucuk sen sus, sen sessizsin sen sus,sen kadinsin sen sus.

Susmuyorum!!! Susmak icin burda degilim. Susacaksam gitmek daha mantikli bu hayattan.

Bastirilmislik ,sindirilmislik. Bunca zamanki mutsuzlugumun en temel sebeplerinden biri belki de bu.

Sen anlayis,paylasim bekledikce karsindan yersiz davranislar gormek asli astari olmayan insani cileden cikariyor.

Dun konsulanlara dair fazla birsey hatirlamiyorum ama bildigim su ki sinirden titriyordum, gercekten titriyordum. Gozlerimden yaslar istemsiz bir sekilde yere dusuyordu aglamak icin gozlerimi hafiften kismama bile gerek olmadan.

O yuzden mutluluklarim benim kursagimda gonlumce bak soyle oldu boyle oldu bak ben ne mutluyum. Diyemiyorum. Olmuyor.

Yoksa,
Saglikliyim.
Bir ailem,bir iliskim,bir isim var. Sukurler olsun.

Icimdeki mutsuzluk kocaman. Beni devamli ayni donguye surukleyen.

Ne kocaman tatil planlarim var-belki de insanlar olanlari iyi pazarliyorlardir onu da bilmiyorum,belki benim sorunum budur.var olani yeterince dile getirip icimde-disimda buyutmemem.- ne gelecege dair beklentim,umudum.

Cuma cuma cok mu sikayet ettim?