Kendimi bulmam. Belki de blogun en basindan beri var olan duzene itiraz ediyorum. Farkli bir hayatim olmasi ve hayatin anlamini bulma konusunda devamli dusuncelerimi ve sizlanmalarimi aktariyorum.
Gunluk hayatta bircok insanin derdine derman olabilirken kendime derman olamiyorum.
Simdilerde sukurler olsun bir sikintim yok ya da bir seylerin iyilesmesi icin umudum var. Artik hangisi bilmiyoum.
Kucukken hep olacagina inandigimiz hayllerimiz vadir ya. Su buyume sureci denen seyde onlari tek tek unutur olmustum. Eskiden gordugum kucucuk bir sey bile beni mutlu edebilirdi. Simdi ise mutlu olmak cok luks bir durum icin. Kimsenin gercekten mutlu olabilecegine inanmiyorum. Kendi halinde herseyi kendince cozup de kendi sakinliginde mutlu olan insanlara ise pek bir imreniyorum.
Bu ara beni cagiran yerler: Nemrut ve kuzey ulkeleri.
Aslinda cok ilginctir ki bu ara gezesim de yok,en azindan uzaklara gidesim yok.
Her hafta o hafta yapilacak seyleri yapmak icin bir ugrasim oluyor ama kendimin ne istedigi konusunu hep es geciyorum.
Bilemiyorum,bilebilmek icin umarim vaktim olur.
Digerlerinden cok farkli bir yazi olmadi sanirim.
Insanlari gelistirmek adina bir seyler yapmak bu anlamda sosyolojiye egilmek,birilerinin gozune birseyler sokup kendimi ifade edebilmek icinse senaryo yazip film cekmek istiyorum.
Bir de asagidaki sarkiyi calisiyorum bu aralar,hepiciginize tavsiye ederim. Tabii orda birileri varsa:)
The Thrill is gone
No comments:
Post a Comment